اوره آهسته‌رهش یک منبع کنترل‌شده نیتروژن غیرپروتئینی است که به آرامی در شکمبه آزاد می‌شود. این ویژگی باعث می‌شود میکروب‌های شکمبه بتوانند نیتروژن را به‌صورت پیوسته استفاده کرده و سنتز پروتئین میکروبی بهینه شود. مصرف این محصول در گاوهای شیری معمولاً بین ۳۰ تا ۸۰ گرم و در گاوهای پرواری ۴۰ تا ۱۰۰ گرم در روز است. برای گوسفند و بز نیز می‌توان ۵ تا ۱۵ گرم به‌ازای هر رأس در جیره قرار داد. استفاده تدریجی و همراه با منابع انرژی قابل تخمیر مثل ذرت یا جو توصیه می‌شود تا جذب کامل صورت گیرد. رعایت دوز صحیح از بروز مسمومیت جلوگیری کرده و کارایی خوراک را افزایش می‌دهد.